سرمربی ترکیه‌ای پرسپولیس دیروز یک نشست خبری فوق‌برنامه داشت و در آن حرف‌هایی را زد که نشان داد سطح فوتبال ایران چه فاصله نجومی و غیرقابل باوری با فوتبال حرفهای دنیا دارد.
«باشگاه بزرگ باید زیرساخت بزرگی داشته باشد و برای قوی کردن تیم و رشد بیشتر بازیکنان، احتیاج به دو زمین خوب مانند ورزشگاه آزادی داریم تا چیز‌هایی را که می‌خواهیم به بازیکنان گوشزد کنیم تا آنها پیشرفت کنند»، اینها را دیروز اسماعیل کارتال، سرمربی پرسپولیس گفت. مشکلی که سال‌هاست گریبانگیر تیم‌های فوتبال باشگاهی ماست. تیم‌هایی که تمام آنچه به پایشان ریخته می‌شود یا صرف بستن قرارداد‌های آنچنانی برای جا نماندن از رقبا می‌کنند یا اینکه بدهی‌های نجومی خودشان را با آن می‌پردازند و طبیعی است که در چنین فضایی اصلاً نتوان به زیرساخت فکر کرد.
یادتان هست وقتی استقلال و پرسپولیس را به بورس بردند، گفتند پولی که از آن عاید دو باشگاه می‌شود باید در کار زیربنایی و زیرساختی خرج شود! حالا که کارتال به صراحت از زیرساخت صحبت کرده، کاش یکی پیدا شود و از همین مسئولان پرسپولیس بپرسد آن پول‌ها را چه کردید که امروز سرمربی تازه از راه رسیده تیم متوجه وخامت اوضاع شده است. مردی که نمی‌خواهد بازیکنش برای رفتن سر تمرین در ورزشگاه شهید کاظمی چهار، پنج ساعت وقتش در ترافیک سنگین کمربندی تهران تلف شود. کارتال حرفهای این را فهمید، اما مسئولان پرسپولیس طی تمام این سال‌ها نفهمیدند. هرچند باید اذعان کنیم کل مسئولان فوتبال ایران چیزی از این مسائل سر درنمی‌آورند، چون تنها کاری که یاد گرفته‌اند خرج کردن بی‌حساب و کتاب بیت‌المال است.
«زندگی ما در زمین و کمپ می‌گذرد»، این را هم سرمربی پرسپولیس می‌گوید تا ما باز هم متوجه شویم که چه فاصله وحشتناکی با فوتبال حرفهای دنیا داریم. کارتال این را گفت و ما یادمان آمد که در روز‌های اول حضورش در پرسپولیس خواسته بود محل استراحت خود و همکارانش در محل تمرین باشد! آن روز همه تعجب کردند، اما دیروز با بیان اینکه زندگی یک مربی و فوتبالیست در زمین و کمپ می‌گذرد به همه فهماند منظورش از زمین تمرین تنها یک زمین خشک و خالی برای دویدن دور آن نیست. کارتال مطابق باشگاه‌های حرفهای جهان جایی را می‌خواهد که بتواند در آن با بازیکنانش زندگی کند، یعنی جایی که در فوتبال حرفهای دنیا بازیکن موظف است روزش را در آن بگذراند و زیر نظر باشگاه و سرمربی باشد، نه اینکه برای خودش «دور دور» کند.
کارتال واقعیت‌های فوتبال ایران را به اسم باشگاه پرسپولیس به زبان آورد. او وظیفه دارد اوضاع پرسپولیس را سرو سامان دهد، اما نکته‌هایی که در خصوص تیمش گفت در تمام فوتبال دیده می‌شود. اینکه چرا نباید امکانات باشگاه فولاد را بقیه تیم‌ها داشته باشند. اینکه صبر می‌کند تا در ابتدای فصل بعد پرسپولیس زمین تمرین و کمپ مناسبی داشته باشد. ولی نکته اینجاست که کارتال هنوز نمی‌داند با چه قماشی از مدیران فوتبال سروکار دارد. سرمربی پرسپولیس متوجه این واقعیت نشده، مشکلاتی که او امروز به‌وضوح دیده و صدای اعتراضش را درآورده سا ل‌هاست که جلوی چشم مسئولان فوتبال ایران است، ولی، چون قرار نیست دیده شوند هیچ حرکتی هم برای برطرف شدن آنها انجام نمی‌شود.
کارتال مطمئناً در آینده می‌فهمد قدم به فوتبالی گذاشته که تنها نام و شماره پیراهن بازیکنانش قدری شبیه فوتبال جهان است و به‌جز این هیچ شباهت دیگری با فوتبال حرفهای دنیا ندارد.
حرفهای اسماعیل کارتال را حتماً بخوانید و یک جایی نگه دارید، چون ثابت می‌کند مسئولان فوتبال ایران از باشگاهی گرفته تا بالا هیچ کاری برای فوتبال نکرده‌اند و نمی‌کنند.
